گذر زمان اندیشه هایم را بعضی روزها به جاهایی میبرد که تا به نتیجه نرسد بیخیال فکرو ذهن و مغزم
نمی شود.امروز اندیشه ام به این حد رسید که عشق و محبت قلبی از این سرزمین رخت بر بسته.
البته شرایط خوابگاه و گله و شکایت بچه ها هم از این بوی فرند ها و دوستان به ظاهر دوست باعث
شد که بیشتر اندیشه ام به این قسمتها برود.اول با خودم فکر کردم که واقعا حقیقته.عشق نیست
علاقه نیست.زن و مردها دوش به دوش هم راه نمی روند.به خصوص داخل کرمان که آقایون حتی
جووناشونم جلو تر از خانوم ها راه می روند.و امثال من که می بینن فک می کنن احساسی بین این دو
زوج وجود ندارد.بعضی از آقایون مملکت ما با اجبار در کنار همسرانشون راه می آیند.که به قول دوستان
به فرهنگ آنها بستگی دارد یا به بی احساسی آنها.
خلاصه در میان این همه موضوع مختلف و بی احساسی های زیاد از آقایون و خانوم ها.به این نتیجه
رسیدم که هنوز عشق و محبت واقعی نمرده است.آدم های بد زیاد شدند که در این ترافیک بدی ها
خوبی ها دیده نمی شوند، یا آدم های خوب گوشه گیر شدند و دیگه تمایل به ادامه دادن ارتباط نیستند.
آنها هم شکست هایی خوردند که در ایستگاه منتظرن و هیچ حرکتی نمی کنند.که امثال من و شما
فکر می کنیم خوبی و عشق و محبت تموم شده.که نشده!!!!!.مطمئنم.امیدوارم یکی ازین
انسان های درست نصیب همتون شه.:-*
درباره این سایت